14-12-10
Δίδυμη φωτιά
Στον ύπνο μου συνάντησα τη δίδυμη φωνή μου,
εκεί.
Πάλι με μένα να μιλά, σε όλες τις σιωπές.
Μαζί της νανουρίστηκε, ξεχάστηκε η ψυχή μου
αφέθηκε ξανά, βαθιά στην ακροθαλασσιά
Ώρες πολλές περάσανε, βδομάδες, μήνες… χρόνια,
στο βλέμμα του δεν μπόρεσα ποτέ μου να κρυφτώ
μικρόφωνο και ακουστικά μάτωσαν τη γιορτή μου
και να!
στο πληκτρολόγιο, εκεί... χαμογελώ.
«Σα ψέμα» τραγουδήσαμε τις τρεις αυτές φορές μας,
το νοιώσαμε, πως έρχεται μεγάλος σαματάς...
Αρχίζει εκείνος ουρλιαχτά, αλαλαγμούς, τσιρίδες,
και γω;
σιγά μη φοβηθώ… θα πάρω τα βουνά!
Κλέφτης, και λήσταρχος μαζί
και πειρατής και λύκος
και σύννεφο και προσευχή,
ο γιος της Χαλιμάς.
Που γνώρισε τον άνεμο, τον ποιητή,
τον κήπο
και πλάι του αράδιασε όλα τα ξωτικά.
Στις πιο στεγνές του θύελλες, σε σύντομα ταξίδια
εκεί της ομολόγησε ότι την αγαπά
και μ’ ένα βλέμμα συμφοράς
και την καρδιά στις τσέπες…
την άφησε στα χέρια της μονάχα να χτυπά.-
 |
| aMMos |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου